Burn-out dagboek #2

Mijn persoonlijke ervaringen in de de week van maandag 11 tot en met zondag 17 mei. De afgelopen weken even geen burn-out dagboek omdat ik zo druk ben geweest met verhuizen. Daarom vanaf deze week weer een nieuwe start. Een week waarin ik mijn energieniveau op peil weet te houden, maar soms nog wel iets te lang door ga. Ik twijfel heel erg of ik nu voor vastigheid moet kiezen of toch mijn hart moet gaan volgen. Is nu dan wel het juiste moment om voor mezelf te beginnen? Daarom neem ik een belangrijk besluit voor mezelf…

Maandag: een goed begin is het halve werk

De dag begin ik lekker op tijd en ik ben ook goed uitgerust. Na even rustig wakker geworden, spring ik onder de douche en zit ik om 09.00 uur klaar achter mijn bureau om aan het werk te gaan. Ik heb de flow goed te pakken, want tot een uur of 13.00 werk ik vrijwel aan één stuk door. Zo heb ik het weekend een idee opgedaan voor een blog over mijn burn out herstel en hoe je vaker voor jezelf kan kiezen. In mijn hoofd is deze blog al helemaal uitgewerkt, dus hij staat voor mijn gevoel ook zo online. Als deze blog online staat moet ik van mezelf echt even pauze houden. Ik kijk even lekker een serie op de bank als beloning voor het harde werk. Maar waar ik een paar weken geleden nog zou zijn ingestort na zo’n ochtend hard werken, heb ik nu nog energie genoeg om door te werken. Ik twijfel of het een goed idee is, maar besluit de gok te nemen en werk nog even een paar uurtjes door aan mijn eigen website en aan het project dat ik doe voor mijn re-integratie. Het gaat gewoon echt goed. En daar ben ik héél blij om!

Dinsdag: twijfels, twijfels, twijfels

Zo’n dag dat je eigenlijk al ‘s middags voelt dat het niet lekker gaat. Maar je toch nog even doorzet omdat je zo graag wat dingen af wil maken. En dat krijg je natuurlijk hartstikke hard terug in je gezicht. Ik stort eventjes weer in. Yes, zo’n dag is dinsdag!

Maar, eerlijk is eerlijk, voor de mental breakdown ‘s middags heb ik wel een hele goede dag. Dus het is geen compleet weggegooide dag, verre van. Ik begrijp ook heel goed waarom ik even overprikkeld ben. Ik heb ‘s ochtends namelijk een telefoongesprek met iemand voor potentieel een nieuwe baan. Heel interessant, maar ook heel vermoeiend. Daarna ben ik nog even bezig met mijn re-integratie project. Daar krijg ik ook heel veel energie van! En ik heb nog meer vacatures, freelance opdrachten en allerlei platforms bekeken om te zien waar nu moet begonnen als ik straks weer 100% hersteld ben.

En daar komt ook de mental breakdown van. Twijfels, twijfels, twijfels. Als ik nu voor een vaste baan ga, ook al is het part-time, hoe zit het dan met mijn droom om te ondernemen en te starten als freelancer? Ben ik dan niet weer voor de makkelijke en veilige route aan het kiezen? Maar met de naderende economische recessie is het misschien juist weer onhandig om voor mezelf te beginnen. Of moet ik gewoon vertrouwen op mijn eigen kunnen? Het werd allemaal even teveel. Gelukkig wordt veel opgelost met even lekker huilen, op de bank tot rust komen en een kopje thee drinken. Morgen maar eens rustig proberen om alles maar weer op een rijtje krijgen.

Woensdag: oeps, dat zag ik niet aankomen!

Wat een berichtje op LinkedIn al niet teweeg kan brengen… Ik ben bezig met solliciteren en mijn toekomst. Daarom pas ik ook mijn profiel aan op LinkedIn. Ik zet erbij dat ik met Maison Viridi bezig ben, als blogger en social media manager. Maar ik heb er eigenlijk niet echt bij stil gestaan wat voor storm aan reacties dat teweeg zou brengen. Nog nooit heb ik op één dag zoveel bezoekers op de website. Ook via Instagram komen er allemaal volgers bij. En ook ook via e-mail en WhatsApp stromen reacties binnen. Als ik dit van tevoren had geweten had ik het misschien niet zo een-twee-drie gedaan. Aan de andere kant: dan had ik het misschien nog maanden uitgesteld.

Ik weet ook niet zo goed waarom ik het zo erg vind. Dat mensen van vroeger nu weten waar ik mee bezig ben? Dat Maison Viridi eerst een beetje mijn geheime projectje was en nu ineens heel openbaar voelt? Dat mensen een mening over hebben?

Ik probeer mijn oncomfortabele gevoel te analyseren, maar ik kom er niet uit. Wat ik wel weet is dat ik ook heel lekker heb gewerkt aan mijn re-integratie project. Na een telefoontje met iemand van het projectteam zit ik vol energie en heb ik echt zoiets van ja: dit is wat ik wil doen! Communicatie advies geven, strategieën uitdenken, social media kanalen opzetten, websites teksten schrijven. Ja!

Ook spreek ik telefonisch weer iemand over het werken als zelfstandige in de communicatie sector en ik krijg wat goede tips mee. Waar ik eerst nog twijfelde, vormt zich na vandaag een plannetje in mijn hoofd. Over waar ik de komende maanden mijn energie in ga stoppen en wat voor toekomst ik voor mij zie qua werk.

Donderdag: luisteren naar je lichaam of naar het stemmetje in je hoofd?

Ik merk dat ik nog steeds last heb van een schuldgevoel als ik voor mijn gevoel niet ‘op tijd’ aan een dag begin. Er zit nog een oud patroon in mijn hoofd vastgeroest dat zegt: je werkt van 9 tot 5! En als je later begint dan heb je niets meer aan je dag. Onzin natuurlijk. Maar ik kan dit stemmetje in mijn hoofd niet altijd de mond snoeren.

Zodra ik wakker word vanmorgen merk ik namelijk dat ik nog heel moe ben. Een duidelijk teken dat ik even een rustige start van de dag nodig heb en niet direct aan het werk kan gaan. Dus besluit ik eerst boodschappen te gaan doen en lekker lang met de hond te wandelen. Maar op de achtergrond hoor ik dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt: zie je wel, je doet niet genoeg! Het zorgt dat ik mij toch een beetje gehaast voel de hele ochtend, maar ik kan het gelukkig na het wandelen een beetje naast me neer leggen. Hier had ik even behoefte aan, er was geen afspraak die ik mis en als ik zo nog aan het werk ga krijg ik alles nog steeds af wat ik had bedacht vandaag te doen. No worries!

Ik heb dan ook echt een super productieve middag: ik werk aan de website en blogs, ik ben bezig met mijn re-integratie project. Ook heb ik nog een telefonische afspraak met mijn bedrijfsarts. Ik werk de drive bij van Maison Viridi, zodat ik meer overzicht en structuur heb. En ik maak een takenlijst, omdat ik het overzicht kwijt raak van welke recepten er nog uitgewerkt kunnen worden, waar nog foto’s bij horen en welke blog ideeën ik allemaal heb.

Kortom, dat stemmetje in mijn hoofd is echt onzin. En ik kan het stemmetje gelukkig steeds beter negeren, naar mijn lichaam luisteren en gewoon mijn eigen plan trekken. Toch wil ik de komende tijd proberen om een manier te verzinnen hier nog beter mee om te gaan.

Vrijdag: het einde van een drukke week

Het voelt alsof ik niet veel heb gedaan vandaag. Maar dat heb ik wel. Ik heb een hele content planning gemaakt voor Maison Viridi. Met een gestructureerde takenlijst om bij te houden wat wanneer gepubliceerd en voorbereid moet worden. Ook heb ik aan mijn re-integratie project gewerkt, waarbij ik ook een opzet voor een vergelijkbare content kalender heb gemaakt. Ik heb op allerlei reacties via Instagram gereageerd en ik heb twee lange strandwandelingen gemaakt.

Maar ik merk wel écht dat dit de laatste dag is van een hele drukke en productieve werkweek. Mijn energie is echt op. Gelukkig was ik ‘s ochtends al vroeg op en goed uitgerust, waardoor ik veel heb kunnen doen. Maar ‘s middags na een lange strandwandeling en daarna een warme douche gaat het lichtje echt uit. Lekker slapen. Morgen weer een dag. En niet meer denken dat ik zo weinig gedaan heb!

Zaterdag: time flies when you’re having fun

Lekker lang uitgeslapen! Heerlijk. Blijkbaar was het even nodig. Daarna start ik heel rustig op met een koffietje in bed, maar daarna heb ik wel lekker veel energie weer om aan de slag te gaan. Vandaag niet teveel werken. In plaats daarvan het huis lekker schoon maken. Als je zoveel thuis bent en ook thuis werkt, is het fijn om een opgeruimd en schoon huis te hebben. Ik merk dat ik veel productiever ben als het geen bende is, maar alles netjes op zijn plek.

Na het schoon maken heb ik zelfs nog wat energie over. Dat had ik een paar maanden geleden echt niet kunnen bedenken. Toen kostte alleen al stofzuigen mij teveel energie. En nu heb ik dat gedaan, en de was en de badkamer schoongemaakt. Het is fijn om te merken dat mijn energie level echt beter aan het worden is aan dit soort dingen. Omdat ik nog wat energie over heb ga ik toch stiekem nog even aan Maison Viridi werken, ook al had ik tegen mezelf gezegd vandaag niets te doen… Ik werk de content kalender nog verder uit, een recept is bijna klaar en ook een blog. En dan is het alweer tijd om lekker op de bank te zitten met een groot bord lasagne en het alternatieve songfestival te kijken.

Ik heb mij vandaag geen moment zorgen gemaakt, gepiekerd of aan stress gedacht. Dat is echt heel bijzonder en ik ben er heel blij mee. Echt zo’n dag dat je lekker in de flow zit en die voorbij vliegt. Top!

Zondag: toch nog even aan het werk

Weer een ochtend fijn kunnen uitslapen! Daarna heb ik wel gelijk een online meeting met het projectteam van mij re-integratie project. Daar krijg ik gelukkig wel echt energie van, want waar ik eigenlijk van plan was om niet zoveel te doen ben ik de rest van de dag aan het werk. Oeps!

Ik werk aan mijn social media accounts voor Maison Viridi en schrijf een column. En ondertussen heeft Jeroen ook nog een nieuwe website pagina gemaakt voor mijn business stuk met Maison Viridi. Het voelt heel gek om de beslissing te nemen om nu voor mezelf te beginnen. Ook al zal het misschien uiteindelijk maar part-time zijn, naast een vaste baan. De beslissing om geld te gaan verdienen, hopelijk, met wat ik voelt als een opluchting! Bovendien heb ik nog een paar maanden steun van een coach vanuit mijn re-integratie traject. Hij moedigt mij ook aan om nu te onderzoeken wat ik echt wil en daarvoor te gaan. Ik kan altijd nog kiezen voor iets anders, mocht mijn oorspronkelijke plan om volledig als zelfstandige mijn geld te verdienen niet lukken. En als ik het nu met ondersteuning van een coach niet ga proberen, dan ga ik het straks al helemaal niet meer doen.

Waar ik wel mezelf wel aan moet blijven herinneren merk ik, is structuur aanbrengen en de tijd bijhouden. Vandaag heb ik ook weer veel te weinig pauze gehouden en aan één stuk door gewerkt. Mijn doel voor komende week is om vaker te pauzeren en weer mijn wekker te zetten. Op die manier werk ik niet te lang aan één stuk door en kan ik mijn energie niveau beter op peil houden. Structuur aanbrengen is deze week wel goed gegaan, door de content kalender die ik heb gemaakt. Dit in combinatie met mijn weekplanning zorgt ervoor dat ik een veel duidelijker overzicht heb van waar ik sta, wat ik nog kan doen en waar mijn prioriteiten liggen. Echt heel handig!